Spektakl „Chcesz to mnie bierz - czyli za parawanem” Teatru Ponadczasowi w Łódzkim Centrum Wydarzeń
To wyjątkowa podróż do złotej ery polskiego kabaretu. Czekają na Was:
Muzyka grana na żywo i nieśmiertelne szlagiery.
Przepiękne, stylowe kostiumy.
Wybitne monologi i humor prosto z legendarnych teatrzyków „Qui Pro Quo” czy „Morskie Oko”.
SZCZEGÓŁY WYDARZENIA
Data: 16 stycznia (16.01)
Godzina: 19:00
Miejsce: Sala Widowiskowa ŁCW, ul. Zachodnia 54/56
Czas trwania: 2,5 h (plus 15 min przerwy)
Wstęp: Spektakl biletowany
Spektakl „Chcesz to mnie bierz – czyli za parawanem” Teatru Ponadczasowi, który miał premierę w AOIA 15 marca 2024 r, powraca do ŁCW. Spektakl dotyczy historii kabaretu Dwudziestolecia Międzywojennego.
Był to okres kiedy Polska po latach niewoli odzyskała niepodległość i cały kraj niemalże zachłysnął się wolnością, twórcy poczuli się zwolnieni z ciężaru i obowiązku cierpienia za miliony . Można, a nawet trzeba było cieszyć życiem bawić słowami ,które obiecywało mnóstwo doznań.
Jak grzyby po deszczu powstawały Kabarety ,w których jak w lustrze odbijały się wszelkie przejawy życia politycznego, gospodarczego i kulturalnego. ,,Qui Pro Quo”, ,,Morskie Oko”, ,,Miraż”, ,,Ali Baba”, “Sfinks”, ,,Czarny kot” itd.
Tutaj powstawały szlagiery, do których teksty pisali znakomici poeci J.Tuwim, A.Słonimski, A.Włast, T. Boy- Żeleński, J.Jurandot, K. Tom, M. Hemar. Trzech z nich urodziło się w Łodzi.W połączeniu ze znakomitymi kompozycjami wybitnych muzyków, królowały nie tylko w kabaretach lecz także na dancingach, w kawiarnianych ogródkach i na ulicach, z sentymentem śpiewane są do dziś. W scenariuszu prezentujemy wybitne monologi oddające klimat tych szalonych lat między wojnami. Spektakl oparty jest o wiedzę historyczną, z odniesieniami do Łodzi. Piękne kostiumy, muzyka grana na żywo, w połączeniu z świetną interpretacją, zapowiada bardzo interesujące widowisko, które pozwoli na chwilę uciec od rzeczywistości gdzieś w powleczoną patyną sentymentu przeszłość, gdzieś na granicy jawy i snu.
,,Tęsknota”
Gdyby tak ujrzeć raz jeszcze dawną Łódź
W Grand Cafe bajeczny zapach bezy czuć
Na Piotrkowskiej kupić
bukiecik kowali
I posłuchać jak się Tuwim z Gałczyńskim spierali.
W Teatrze ujrzeć smutne Andrzejewskiej oczy
Na łódki do Helenowa wyskoczyć
Gdyby choć na chwilę wrócił tamten czas
Nie wróci- trudno on i tak jest w nas.
~ Wiersz zainspirowany wierszem Mariana Hemara o Warszawie.